Jonge Friezen trekken naar het Westen, terwijl steeds meer Randstedelingen naar het Noorden verhuizen. In Bildtse Bluf vertellen ze er zelf over.
Hoi Anneke,
Wat grappig om in je laatste brief te lezen dat jij in Den Haag toch ook wel bent gezwicht voor tweedehands spul, ik bedoel: dat je, voordat je voor veel geld uitgeeft aan zo’n dure aanschaf, eerst even kijkt of dat niet tweedehands kan, stukken goedkoper. Beter voor het milieu ook!
Het komt vast door mijn jeugdige inborst, maar ik waardeer oud spul zoveel meer dan al die nieuwe plastic zooi, die Made in China rommel. Wat ze daar in Azië in de dampkring uitstoten aan foute gassen, om het rijke Westen maar te bedienen!
Met auto’s heb ik hetzelfde. Je vertelde mij in een van je vorige brieven dat het je nogal wat moeite kostte om een rijbewijs te halen. Had ik ook! Ik reed altijd motor, en nog. Maar een autorijbewijs had ik niet. Tot een vriendin twaalf jaar geleden besloot dat het er toch van moest komen. Zij riep: ‘Zie jij jezelf, eenmaal gepensioneerd, met vies weer boodschappen doen op een motor?’
Ik dacht: ik maak er een vakantie van, ik ga in Frankrijk mijn Europese rijbewijs halen. Gelukt! Eerst theorie, je steekt nog een boel op van de Franse taal in zo’n klasje vol Franse tieners, ik vond het geweldig. Daarna tien dubbele praktijklesjes met Pascal, en gepiept. ‘Rijdt u soms motor?’ vroeg Monsieur l’Inspecteur, de Franse examinator, op de dag des oordeels. Dat kon hij zien, zei hij: omdat ik zeer oplettend was, direct anticipeerde op bewegingen van andere weggebruikers. Dat is inderdaad precies wat je op een motor doet: op een tweewieler ben je erg kwetsbaar en dus toujours bezig de strapatsen van anderen voor te blijven…
Mijn oude Honda Shadow heb ik nog steeds, net als mijn Mercedes stationwagen uit 1998, m’n eerste auto. Intussen 385.000 km mee gereden! Regelmatig mee naar Frankrijk, vanuit Friesland: telkens 1300 km. Onderhoud duurt het langst. ‘Poetst u ‘m ook onder de kap?’ vroeg de garagemonteur laatst…
Wat ik maar wil zeggen: ik hoef heus niet elke twee jaar een nieuwe auto. Waarom? Mijn auto zit als een handschoen: die geur van diesel, en dan die leren bekleding! Ik vind een oude auto veel leuker dan zo’n nieuwe, met al die onbegrijpelijke elektronica. Mijn auto doet het altijd, nooit ellende!
In de tweedehandswinkel van Menaam had ik een grote donkerblauwe fauteuil gezien, zo’n sigarenrokersstoel, een zetel voor gentlemen van achtenswaardige leeftijd… De Kringloop vroeg er zeven euro voor. Wekenlang, telkens als ik de Kringloop binnenliep, ging ik er even in zitten. Tot Klarien, die daar werkt, opeens riep: ‘Nou ben ik het zat! Die stoel zit jou als gegoten! Past-ie in die ouwe Benz van je? Neem ‘m dan maar mee voor vijf euro!’
Dus daar ging ik, met m’n prachtstoel. Ik zak er elke avond in weg, heerlijk! Mooie klassieke bekleding en bij thuiskomst dacht ik: ik haal m’n oude Niksfisk uit 1970 nog even door de naden, want die boel was wel wat stoffig! Wat denk je: viste ik nog twaalf euro en twintig eurocent aan verloren muntgeld uit, kwam de naden van die stoel, plus nog wat paperclips en winkelbonnetje uit 1996.
Ik vertelde het later nog aan Klarien en samen hebben we er erg om gelachen. Ik bedoel maar!
Eigenlijk maak ik elke dag wel iets geks mee, of iets lolligs, juist in Friesland! En jij, in Den Haag? Of is daar maar een saaie boel? Al naar de markt geweest aan de Herman Costerstraat, naar het Zuiderpark misschien, naar Meijendel, in Scheveningen een harinkje verschalkt? Vertel me alles!
Dikke groeten weer vanaf de rustige Waddenkust, van
Jos
Ha die Jos,
Zeg, doe mij zo’n magische fauteuil, waar geld uit komt! Wat een mooie verhalen weer, ik heb genoten tijdens het lezen.
De Randstad is zeker geen saaie boel! Soms zou ik wel willen dat het wat saaier was, maar dan doel ik natuurlijk vooral op alle commotie van het ‘gewone’ leven. Ik noem de toch nog wel dagelijkse verbazing – negatief maar ook zeker positief! – over de vele verschillende soorten mensen waarmee je een relatief klein deel van Nederland deelt en de perikelen met het openbaar vervoer. De afgelopen weken was het weer Russisch roulette, met de treinen.
De bijzondere dingen in Den Haag, die maak ik vooral mee als ik bezoek heb. Dan neem ik er ook echt de tijd voor, om te genieten van de stad en vallen altijd andere dingen op dan wanneer je je gewoon van A naar B beweegt. Tot voor de verbouwing van het Binnenhof stond aan naast het Willem II-monument aan de Hofvijver een viskar.
Ik ging daar vorige zomer met een goede vriendin een harinkje halen. Overal stonden borden, ‘Pas op voor de vogels!’. Wel gezien, blijkbaar niet mentaal geregistreerd, want zo wilden we een oh-zo-toeristisch kiekje schieten met onze versnaperingen, en een seconde later stonden we verschrikt en beduusd naar een leeg broodje te staren.
Ondanks de bewuste borden verwacht je het toch niet helemaal, zo midden in het centrum. Meneer de visboer moest enorm lachen en was zo aardig om ons van een nieuw visje te voorzien. ‘Blijf deze keer maar even onder de kap staan!’
Ik heb jou ook nog niet eens verteld over deze zomer, toen ik mezelf had buitengesloten van mijn appartement! Niet op de reguliere wijze, als in deur achter je dichttrekken en sleutels vergeten. Nee, dit had iets meer voeten in de aarde. Ik had voor ik vertrok alle ramen en de balkondeur open gezet, om de boel door te laten waaien.
Toen ik thuis kwam, bleek de wind zo stevig te zijn geweest dat mijn badkamerdeur helemaal was opengewaaid, en haaks op de voordeur stond… in Fryslân kunnen we het ons bijna niet voorstellen maar dat kan, als je hal naar die bewuste voordeur niet meer dan drie deurbreedtes lang is. Tja, en toen?
Met een beetje geweld en de hulp van één van mijn fantastisch behulpzame buren kwam ik gelukkig met de schrik vrij: het lukte om met een bezem om de hoek van de voordeur de badkamerdeur aan de deurklink weg te trekken. Eind goed, al goed!
Verder gaat het stadse leven hier gelukkig zijn (snelle) gangetje, hoor. En als ik dat zo lees, gaat het bij jou ook zijn (tragere) gangetje. Staan er voor de komende tijd nog dingen op je ‘bucket list’, om te doen in Fryslân? Een sportieve activiteit als de Elfstedentocht, of de Slachtemarathon? Of een plek die je nog – of opnieuw – wilt bezoeken? Ik lees het graag!
Voor nu weer de hertelike groetnis uit Den Haag,
Anneke