UITGESPROKEN: Harlekijn: “Kon niet uitblijven: de officiële voorlieger!”
Het komende verkiezingsjaar is de vraag: wat is erger? Burgers die hun overheid niet vertrouwen of een overheid die z’n burgers wantrouwt? Harlingen heeft de oplossing. Daar willen ze een gemeentejournalist in dienst nemen.
Ik wist niet dat zo’n baantje bestond. Deze harlekijn moet dan rechtpraten wat krom is. Ik voorspel overuren. Zouden ze zich in Harlingen dan nooit afvragen waarom de burgerij geen interesse meer heeft in het doen en laten van de gemeente, van de overheid?
Luister naar de Uitgesproken column van Jos van Noord:
Loop gewoon de straat eens in en vraag aan een willekeurige voorbijganger, of gewoon aan de buurman over de heg: wie zit hier namens ons in de gemeenteraad?
Buurtgenoten zullen verbaasd opkijken van zo’n vraag. “Geen idee!” zullen zij uitroepen. De meesten halen hun schouders op, een enkeling zal naar z’n voorhoofd wijzen.
Gewone burgers zeggen: stuur de belastingaanslag maar en laat me verder liever met rust! Manifesteert zich de gemeente, dan is er meestal stront aan de knikker.
Zelf woon ik op ’t Bildt in een rustig straatje. Wij hebben onze eigen buurtburgemeester. Die beent elke zaterdagochtend met een kruiwagen naar het wijkpark en gaat daar wat lopen harken. Verder doet hij niemand kwaad.
Een paar druiloren rijden doorgaans wat te hard in ons kinderrijke 30 km straatje. Daarom besloten mijn buren en ik om onze auto’s zodanig te parkeren dat zij wel moeten afremmen. Opgelost!
Tot de gemeente zich meldde. Zo’n vierkante handhaafster: “Die auto’s mogen zo niet staan!”
Ik vind zoiets typisch voor de gemeente. Op dat verre stadhuis vragen ze zich helemaal nooit af wat burgers beweegt. Maar wij geven zo gauw niet op.
Dus mailde ik op 22 november over een kapotte lantaarnpaal, hoek Vijfhuisterdijk en Monikkebildtdijk, een gevaarlijk kruispunt. We staan nu op de drempel van het verkiezingsjaar 2023, ik bedoel maar. Nog altijd stikkedonker.
Schrijf je het stadhuis, dan krijg je standaard geen antwoord. Tot er weer ergens voor moet worden betaald!
Provinciale Staten? Bij gemeenteraadsverkiezingen kwam de laatste keer nog niet de helft van de kiesgerechtigden naar de stembus. Je zou denken: hoe dichter bij de mensen, hoe meer belangstelling. Nou niet dus. Mensen schamperen: ze zoeken het maar fijn uit!
Gaat een ‘gemeentejournalist’ dat oplossen? In Waadhoeke hebben ze al zoiets, zo’n soort functionaris. Een keer in de week een stukje in de Leeuwarder, verder houdt hij zich vooralsnog gedeisd.
Redactiepagina’s in de lokale krantjes zijn goeddeels opgekocht door het stadhuis. Bij de meeste mensen gaat die gemeentelijke propaganda regelrecht de papierbak in.
Op elk stadhuis tuimelen de voorlichters over elkaar heen. Burgemeesters met een heuse afdeling Kabinetszaken, een vanzelfsprekende persoonlijke woordvoerder en een stevig bezette afdeling Communicatie met een chef Voorlichting.
Maar vraag je op straat wie er burgemeester is, niet gekozen maar aangewezen, dan weet niemand dat. Nu dan de gemeentejournalist. Kon niet uitblijven: de officiële voorlieger!
Reageren? Graag! Mail naar jos.vannoord@omroepzilt.nl