UITGESPROKEN: Vrijheid, ook voor anderen
Ze bestaan heus: Friezen met mensenkennis. Neem Annemarie Kok van de Oudebildtdijk, de langste bewoonde dijk van Nederland. Zij schreef mij: ‘U bent een prachtmens!’ Kijk, zulke scherpzinnige reacties krijg ik nou graag.
Hoewel: een beetje tegenwind is ook best prettig.
Mijn droevige verslagje over de laatste dag van onze zwerfpoes maakte veel los. Vreemd eigenlijk: je schrijft over allerlei belangwekkende zaken en ontvangt hooguit een stuk of wat reacties. Maar begin je over huisdieren, dan raak je kennelijk een gevoelig snaar, bij veel mensen.
In de vele jaren dat ik correspondent was in Zuid-Oost Azie en wij in de miljoenenstad Bangkok woonden, deed ik verslag van gruwelijke oorlogen met grote menselijke verliezen, onder meer in Cambodja en op Sri-Lanka. Hoogst zelden kreeg ik daar respons op van lezers of luisteraars. Maar toen ik in de krant een rubriekje begon over ons Thaise straathondje Cookie, die op drie pootjes bij ons rondhuppelde omdat zijn vierde poot in een brommerwiel was vermangeld, regende het opeens reacties.
‘Heel herkenbaar’, reageerde van de week Adriaan, nota bene zelf dierenarts. ‘Veel luisteraars zullen zeker herkennen dat het verlies van een huisdier wat met je doet, ook al is het een buitenpoes.’
‘Mooi dat ook deze kant van Jos eens wordt belicht’, schrijft mij Pim.
Marijke merkt op: ‘Dieren zijn altijd eerlijk en ze zijn elke dag weer blij om ons te zien.’
Inderdaad, kom daar vandaag de dag eens om!
Ook mijn stukje over de Lelylijn – weggegooid geld, in mijn optiek – leverde heel wat reacties op. ‘Laat ze liever zorgen dat de bestaande trein- en busverbindingen goed functioneren en op tijd rijden,’ schrijft mij Marja Vos. ‘Friezen willen helemaal niet dat Friesland ook zo’n stress-boel wordt als in het wilde Westen!’
Wat leerde ik nou zelf, afgelopen maanden?
Dat je moet oppassen juist met de opinies, hoe raak en weloverwogen ook, waar je nauwelijks of geen respons op krijgt!
Friezen zijn niet zo gauw uitgesproken, al helemaal niet als ze het eigenlijk, of feitelijk, met je oneens zijn. De mienskip leert ons dat we, hoe dan ook, morgen weer met de bekritiseerde dorpsgenoot door dezelfde deur moeten. Dat maakt mensen milder in hun opvattingen en zeker in het uiten daarvan.
Zo waren de reacties op mijn stukje over Gerard Reve en de onophoudelijke media-aandacht voor de kwier-gemeenschap op een hand te tellen. Mensen krijgen er zo zoetjesaan tabak van, zeggen mij dat soms ook: laat iedereen nou lekker onbekommerd z’n ding doen, maar dring het anderen niet aldoor op.
Dat gelijkhebberige! Gun anderen ook een afwijkende mening, een eigen insteek zogezegd. Schrijf niet dwingend voor wat anderen ervan moeten denken.
Vrijheid hoera! Maar ook voor andermans vrijheid om het oneens met je te zijn.
Reageren? Graag! Email naar j.vannoord@omroepzilt.nl
