Uitgesproken: Uit je doppen kijken
Dit is een heel onzalig land, zei hij. Constatering van een vluchteling bij aankomst op Schiphol, in de winter: ‘Alle bomen zijn hier dood. Zit geen blad meer aan!’ Misverstanden te over.
Komende weken wil ik het eens hebben over de reacties, zoals ik die dikwijls krijg op dit tegendraadse, soms schurende rubriekje.
‘Goed plan’, reageerde menigeen op het stukje waarin ik een verplichte mentor bepleitte voor elke vluchteling. ‘Hoe kwam je daar zo op?’ vroegen sommigen.
De meeste vluchtelingen komen uit verre landen waarvan wij de volksaard niet kennen. Zij landen hier in een andere wereld, waar zij op hun beurt evenmin iets van snappen.
Nog een wonder dat het zo vaak goed gaat! Wederzijds onbegrip is immers een recept voor problemen. Te voorkomen door zo’n nieuwe medelander bij de hand te nemen en de weg te wijzen.
Zo moest mijn beste vriend hier jaren geleden op taalles. Die moest verplicht inburgeren, nadat hij met mij was meegekomen uit een ver Aziatisch land.
Op een druilige dag kwam ie thuis met de prangende vraag: Waar koop jij je strippenkaarten? Die had je toen, voor tram en bus. Ik zei: Op de hoek, bij de sigarenboer. ‘Op onze taalschool koop je ze voor half geld!’ vertelde hij.
Dus ik vroeg meteen: ‘Heb jij enig idee waar die goedkope strippenkaarten vandaan komen?’ Geen idee!
Daar komt nou precies mijn vrijmoedige voorstel vandaan: nieuwkomers hebben vaak geen idee over Nederland en als niemand ze vertelt hoe de dingen hier gaan, dan zie je zo’n bruine neus opeens in Opsporing Verzocht. Mijn ‘persoonlijke gids’ kan ontsporingen voor zijn.
Kritiek kreeg ik ook: ik scheer alle vluchtelingen over een kam, riepen sommige luisteraars. Klopt, zeker als het op integratie aankomt.
Daarom was ik zo onthutst door die Syrische vader, nota bene al jaren in Joure. Hij vermoordde hier godbetert zijn 18-jarige prachtdochter.
Vader vond dat ze met dat losbollige vriendje de familie-eer had geschonden. Pa had uithuwelijking voor ogen, maar zij bleek een misbaksel dat hij daarom terugstuurde aan Allah. De moordenaar, inmiddels ons land weer uit gevlucht, vroeg in een bericht aan de krant of wij alsjeblieft een beetje rekening wilden houden met zijn culturele achtergrond.
De omgekeerde wereld! Als ik ooit naar Syrie moet vluchten, wat Allah verhoede, dan weet ik: daar moet ik mij aanpassen aan de culturele achtergronden, aan de huisregels van Syrie. Dan mag ik van de inwoners van Idlip of Homs niet verwachten dat zij voortaan op klompen gaan lopen, voor mijn thuisgevoel. Is dat nou zo moeilijk te begrijpen?
Nogal wisselende reacties kreeg ik op mijn stukje over zogenaamd toenemend antisemitisme. Wat toeneemt is geen antisemitisme, maar verzet tegen een moorddadige bezettingsmacht. Sommigen vinden het kennelijk acceptabel om moedige mensen die opkomen voor de al decennia geterroriseerde Palestijnen weg te zetten als antisemieten. De roep om een rechtvaardige oplossing te criminaliseren door er jodenhaat van te maken, dat is pas schandalig!
Een trouwe luisteraar vatte de situatie aardig samen, in een oude mop: Moos liep over de Dam, het was zaterdagmiddag. In de koopdrukte trapte hij per ongeluk een passant op de tenen.
De betrapte viel boos uit: ‘He, kan je niet uit je doppen kijken!?’
Waarop Moos terug schoot: ‘Vuile antisemiet!’
Volgende week meer over uw reacties op Uitgesproken.
