UITGESPROKEN: Terugslag
Wie een dagelijkse portie ergernis best lekker vindt, mag ik de Leeuwarder Courant aanbevelen.
Eigenlijk nog best knap om met zo’n beperkt budget, een handjevol bezadigde en beginnende verslaggevers en een wankele leiding elke dag een krant vol te schrijven over een provincie waar nooit iets gebeurt. De manier waarop de Leeuwarder daar dagelijks invulling aan geeft, begint me toch ook wat te irriteren. Ik bedoel: als abonnee, nog van de papieren garde.
Het belerende toontje! Elke dag wel een opgestoken vingertje, hele pagina’s over het immense belang van wilde wolven, bijtjes en bloemetjes, weidevogels en andere vliegende muskusratten, tot gekwordens toe over stikstof en het eeuwige milieu, over omgebouwden die niet lekker in hun vel zitten of over regenboogparades van soortgelijke aandachtverslaafden.
Nu we het daar over hebben: de enige keer dat ik als rechtschapen toeschouwer ooit in mijn achterste werd geknepen, was tijdens zo’n blotebillenfestival op de Amsterdamse grachten…
Ik kom daar op doordat twee kinderjuffen van de LC-redactie ons vorige week over een dubbele pagina in de krant kwamen vertellen wat ons te doen staat zodra wij, onverhoeds en onsondanks, in het zitvlak worden geknepen. Of als iemand ‘morrelt aan onze bh’… Kop boven deze LC-handleiding: Wat moet je doen als iemand in je billen knijpt?
De van oorsprong diepfriese mevrouw Sara Ahmed, die het hogerop zocht in Australia, heeft er daar een heel boek over volgeschreven. Dat moet hier natuurlijk acuut in de krant. Foto’s erbij met opgestoken vinger naar de lezer. ‘Bij de noten pakken!’ neemt mijn krant het advies over van Moe Ahmed. Mijn keurige Leeuwarder, altijd Monsieur, onderschrijft warempel deze doortastende aanpak, met een gelijkluidende kop. Wij zijn gewaarschuwd, gore lezers die we zijn!
In dezelfde krant een hele pagina over Friese Jehova’s, die een congres hielden.
Dat je denkt: Wat moet je doen als er op zondagmorgen iemand een voet tussen je deur zet? Of zo’n ongewenste bezoeker wil je een sekte in sleuren? Dan vraag ik mijn krant: wat dan?
Wat moet ik doen als mijn schapen allemaal worden doodgebeten door een van die fijne, loslopende rotwolven waar mijn LC zo reuzeblij mee is?
Ik krijg een promotieverhaal te lezen: hoe geweldig sociaal die Jehova’s zijn. Akelige gezinsontregelaars, van wie kinderen geen verjaardagen mogen vieren, geen bloedtransfusie krijgen als dat nodig is, en die ook niet aan Kerstmis doen. Die misschien niet in je billen knijpen, maar in je ziel.
Als ik dan per se onderwezen moet worden door mijn krant, dan wil ik leren hoe ik me alle opdringerige moralisten van het lijf kan houden.
Reageren? Graag! Email naar: j.vannoord@omroepzilt.nl
