Uitgesproken: Shit met een luchtje
Ene Joost Klein, hier uit Friesland, gaat ons land vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival, in Zweden. Dat je denkt: klinkt noflik.
Kleine bijkomstigheid: de man kan niet zingen. Kniesoor!
Kerstfeesten ontaarden hier tegenwoordig in massale vechtpartijen, de intocht van Sunneklaas loopt uit op een wilde achtervolging. Het nieuwe normaal, zegmaar.
Niet kunnen zingen strekt dus tot aanbeveling voor deelname aan het Dingdingedong festival, dat malle-nichtenspektakel waar Nederlandse wereldsterren als Brokken Corry en Lenny Troebadoer ooit doorbraken. Jolige Joling, nog altijd op zoek naar de ware Shangri-la!
Toen Eurovisie nog gewoon teevee was, waarvoor je tot laat in de avond bij de buren aan hun dure zwartwitbuis gekluisterd zat, met een kratje en veel knibbels en knabbels voor de zenuwen.
Netherlands: twelve points, Pays-Bas: douze points.
Met Duncan Laurens kwam de klad er al in, deze droefgeestige ziel bracht het nauwelijks verder dan wat Oeoeoe. Maar hij won!
Een verwarde haarbos uit Suriname deed ook nog een poging met een absurd versje over brocoli, maar eigenlijk was het toen al gedaan met het liedjesfestival.
De verrassende Friese keuze werd deze week gemaakt door een achterkamercomité dat als een blok voor de mafkees Klein was gevallen. Fryslân sjongt!
Zijn razende ‘Droom groot’-shows worden, her en vooral der, als verpletterend omschreven. Rapper Joost Klein is creatief, authentiek en eigenzinnig, schrijft mijn Leeuwarder, serieus! Zelfs Frits Spits is bewonderaar van ons Friese warhoofd.
Moet je weten dat ik tot deze week nog nooit van dit Friese wereldfenomeen had gehoord, met z’n gehakketak, z’n geruite stropdas en zestigerjaren bloempotcoiffure!
Dat zo’n 25.000 hossende discodwazen, onder invloed van foute pillen, de jonge Klein hadden aanbevolen middels golven emails aan hun favoriete bonkradio, dat was op geen enkele manier van invloed geweest op de beslissing, zei de achterafjury.
Onze Friese hiphopheld van de Happy Hardcore werd tot zijn eigen verbazing zuiver op muzikale gronden naar voren geschoven, las ik. Door een generatie die helemaal geen televisie meer heeft, laat staan kijkt.
Het onvermoeibare ‘Friesenjung vol vage shit’, zoals hij zichzelf omschrijft, belooft dat hij ons een poepie zal laten ruiken.
Even later heeft hij het nota bene over een frisse wind.
Reageren? Graag! Email naar j.vannoord@omroepzilt.nl
