Valt mij op: van heinde en verre vluchten ontheemden uitgerekend naar Nederland, terwijl steeds meer Nederlanders niet meer tegen Nederland kunnen. Ik vertrek!
Ze zeggen dat vluchten niet meer kan. Ga dan eens kijken in Ter Apel! Zelf denk ik ook wel eens over vluchten. Over wegwezen. Omdat ik in mijn vertrouwde mienskip zo vaak op wantrouwen stuit.
Van het stadhuis een herhaalbericht. Of ik toch maar weer vrijwillig lid van het stembureau wil worden, voor die Europese tombola, eerdaags. Dat je denkt: zouden ze in Franeker brieven van ingezetenen aan het bestuur ook lezen?
Keurige brief geschreven: waarom ik dus niet meer mee doe aan vrijwilligerswerk.
Bij vorige verkiezingen stuurde ik mijn vrijwilligersvergoeding meteen naar Giro555, maar toch sprong de belastingdienst in mijn nek, omdat ik – zoals die inhalige klerken mij verweten – inkomsten uit arbeid had verzwegen. Welja!
Wantrouwen alom, heb ik dus geen zin meer an.
Als vrijwilliger meldde ik mij ooit bij het Friese sufferdje. Ik deed er mijn wekelijkse kunstje al een halfjaar toen ik bij die prutsers op functioneringsgesprek moest komen. Ze kregen te veel reacties op mijn stukjes en dat was hun bedoeling niet. Ik meldde mij maar meteen af.
Ook mijn beste vriend wilde, als tevreden professional met nog wat uurtjes over, best wat vrijwilligerswerk doen. De directeur van de vrijwilligersorganisatie kwam in zo’n dikke Tesla voorrijden om een wurgcontract aan te reiken, waarmee mijn vriend vrijwillige afstand zou doen van alle mensenrechten.
Wie het leest, krijgt acuut een lachbui.
Nee, dan Nienke. Die geeft hier pas twintig jaar als vrijwilliger de wekelijkse trainingen voor de amateurs bij de schaatsvereniging, veel rekken en strekken ook. Gaat flink tijd in zitten, maar ze doet het trouw en met passie.
Dat kon zo natuurlijk niet langer. Ook daar hebben we tegenwoordig regels voor. Of ze maar even een ‘verklaring omtrent haar gedrag’ wilde overleggen.
Graag met rijbewijs, ter verificatie. Na twintig jaar liefdewerk! Bij het kruisje het vrijwilligerscontract tekenen. ‘Krijgen jullie de hik maar!’ riep Nienke.
Mijn neef overkwam hier ook zoiets. Al vele jaren vrijwillig voetbalcoach. ‘Ik blijf zolang jullie mij vertrouwen. Vertrouwen jullie mij niet, dan ben ik meteen weg!’
Nederland regelland. Minder regels beloven ze telkens. Maar er komen steeds meer regelneuzen en die moeten wat te doen hebben.
Bezigheidstherapie voor wantrouwige ambtenaren met regeljeuk. Zoals de waard is…
Dat tenenkrommende toeslagenschandaal – meer zeg ik niet. Nederland doet? Nederland doet maar!
Reageren? Graag! Email naar j.vannoord@omroepzilt.nl