Jos van Noord 
Toch jammer dat ze bij AH in Stiens niets deden met het verloren betaalpasje van mevrouw Boonstra. Ik vond haar bankkaart daar op de grond, vlakbij de flappentap. Meteen gaf ik die Rabopas af bij de klantenbalie en ze zouden er achteraan gaan, beloofden ze. Maar ze deden helemaal niets!
Dat kwam uit toen ik van de week, wel tien dagen nadat ik het pasje daar had afgegeven, kwam vragen of de eigenaresse blij was dat ze haar verloren betaalkaart weer terug had.
Luister naar de Uitgesproken column van Jos van Noord:
Geen idee, die pas ligt hier nog! Daar zij we nog niet aan toegekomen, zei dat schoolgrietje aan de klantenbalie. Als nieuwkomer in Fryslân weet ik soms niet wat ik er van moet denken, van al dat gejubel hier over die Friese mienskip.
Af en toe boos, is prima. Maar boos-blijven is dat lang niet altijd.
Dus ging ik maar weer eens shoppen bij AH. Vaste luisteraars herinneren zich misschien nog dat ik daar ’n tijdje terug boodschappen deed, maar mijn portemonnee was vergeten. Reguliere klant die ik ben, werd ik bij de kassa meteen als een schurftige hond weggestuurd, zonder boodschappen.
Afgelopen jaren, toen de familie Wassenaar de AH’s in onze regio runde, was dat wel anders en kon je gerust, ‘morgen of overmorgen’ naar believen, even terugkomen om af te rekenen. ‘Geen enkel punt. Iedereen vergeet wel eens wat, toch?’
Helaas is dat nu anders: het blijft tobben met de nieuwe uitbaters van de AH winkels op het Bildt.
Bij thuiskomst zelf maar eens even met de Rabobank gebeld. Daar waren ze wat blij met mijn telefoontje. ‘Betaalpassen moeten niet gaan zwerven, mijnheer’, zeiden ze, ‘want te vaak vallen ze in verkeerde handen. Of kijkt u nooit naar Opsporing Verzocht? Wij zullen de eigenaresse informeren dat haar betaalpasje terecht is.’ Over betalen gesproken.
Tweehonderd miljoen voor corrupt Afrika wegens klimaatschade en nog eens zo’n bedragje om slavernijschaamte af te kopen. Maar voor een hoogleraar in de Friese taal hebben we helaas geen geld meer. Prioriteiten heet dat.
Duizenden kinderen die dezer dagen geen Sinterklaascadeautje krijgen – en trouwens ook nooit ontbijt, ik bedoel maar.
Vijfduizend euro en excuses van de premier voor elke mislukte vredessoldaat van Dutchbatt, die in Srebernica niemand wist te redden behalve zichzelf. Maar van de week zag ik bij Human-tv tot mijn verbijstering het ware verhaal.
Aldoor leugens, of halve waarheden.
Steeds vaker weet ik als toeschouwer niet meer waar ik moet kijken. Van plaatsvervangende schaamte.
Reageren? Graag! Mail naar jos.vannoord@omroepzilt.nl