Uitgesproken: Kwestie van eigenwaarde
Eskimostraat. Zulk eerbetoon kan natuurlijk niet meer: discriminatie! Het speelt weliswaar ‘n eindje weg, in Dronten.
Maar dat maakt voor ons discriminatie meldpunt in Leeuwarden helemaal niks uit. Die zijn vast wel weer ‘honderden keren’ gebeld vanuit onze provincie door zich weer hevig gediscrimineerd voelende Friezen: ons subsidieteam tegen racisme maakt zich, na die kwinkslagen van Derksen, al op voor de volgende aangifte wegens discriminatie.
Het moet nu maar eens afgelopen zijn met al die benamingen des aanstoots. Zwarteweg, ik bedoel maar.
Zelf voel ik me door zo’n Eskimostraat eigenlijk ook best beledigd: plaatsvervangend, zeg maar namens alle iglo-bewoners.
Opeens moet ik denken aan de jaren tachtig, vorige eeuw. In Amsterdam werd toen op de Wallen volop foute rommel verkocht. Middelen die niet mochten, altijd door Surinamers. Oei, je voelt ‘m al aankomen!
De politie meldde elke dag wie er waren aangehouden en waar die vreemde scharrelaars vandaan kwamen.
Eerst werden deze straatboeven gemakshalve nog omschreven als ‘rijksgenoten’, in lijn met de toenmalige situatie. Maar nadat er protesten kwamen wegens discriminatie, gaf de politie ‘Paramaribo’ op, als plaats van herkomst.
Stigmatiserend, vonden racisme-bestrijders, dol op medelanders met een exotische oorsprong. Dat die knuffel-Surinamers met hun louche handeltje hun eigen grootste vijand waren, kwam in hun hoofd niet op.
Op het politiebureau Warmoesstraat hierover in gesprek, niet over de verboden handel maar over de zichtbare herkomst van de handelaren, verzuchtte hoofdinspecteur Evert Jagerman, enigszins geïrriteerd: ‘Ik kan er toch echt geen Eskimo’s van maken!’
Precies die weergaloze typering kwam in de krant, als kop.
Eskimo’s, Surinamers, Koerden, Arabieren, Soedanezen, Antillianen, Berbers, Afghanen, Ethiopiërs, Palestijnen, Toearegs, Turkmenen, wie of wat je van huis uit ook bent – wees je eigen ambassadeur.
Wees trots op je herkomst!
Zelf kijk ik altijd naar Opsporing Verzocht. Daar zie je wat burgers in Nederland, goedmoedige oudjes meestal, vandaag-de-dag zomaar kan overkomen. Te vaak moet ik dan, gewoon als toeschouwer, nogal m’n best doen om niet ten prooi te vallen aan verkeerde gevoelens, ook al weet ik dat het maar een minderheid is die het verpest.
Niet door hun kleur of herkomst maar door hun manieren. Door gedrag waar niemand trots op kan zijn.
Reageren? Graag! Email naar j.vannoord@omroepzilt.nl
