UITGESPROKEN: Jezelf als grootste vijand
Mijn allerliefste is mijn donkerbruine lief. Daarom doet die bankpasfraudeur in Akkrum mij zo zeer. Iedereen zag ‘m vandeweek: Opsporing Verzocht.
Black Lives Matter, tuurlijk! Waarom doet bijna elke verdachte in Opsporing Verzocht mij zo zeer. Plaatsvervangende pijn, voor mijn lief.
Het allerzeerst doen de types die je op tv hun akelige dingen ziet doen, je ziet ze nota bene in de fout gaan. Black Lives Matter. Dat je elke keer wel wilt uitroepen: ‘Zeg me dat ik het niet goed zie! Dat het niet zo is!’
Maar je ziet het zelf. Ook Akkrum weer. Zo zeer. Dat je denkt: altijd dezelfden. Want dat is wat je ziet. Bijna altijd. Zo zeer. Black Lives Matter. Tegelijk zoveel hartzeer.
Zeg me dat het niet waar is wat ik weer met eigen ogen zie! Zoveel geweld, zoveel verachting. De minachting over en weer. Je ziet de slachtoffers juist daartegen vechten.
Nee, we mogen racisme niet toelaten, kleur heeft geen rol. Hardop zeg je tegen jezelf: Nee, nee, nee! Maar je denkt ook: hoe kan iemand zichzelf nou zo omlaag halen?
Van plaatsvervangende pijn wil ik voor mijn partner de tv uit zetten, na die berekende doodtrap tegen een nietsvermoedende fietstoerist, al buiten westen ook nog even beroofd.
De rastakop die een passant onderuit schopt, zomaar. Je ziet het en je voelt het. It hurts.
Als ieder leven, ongeacht kleur, even zwaar weegt, waarom knaagt dit dan toch zo? Je bloed wordt karnemelk als je naast je lief muisstil vanaf de bank tv kijkt.
Waarom zeggen jullie er telkens bij wat voor kleur de dader had? Vragend verwijt ik het de politieman – kennelijk moet iemand de schuld krijgen, liefst natuurlijk iemand anders.
Omdat we er met de beste wil van de wereld geen eskimo’s van kunnen maken, schiet die agent terug.
Opsporing Verzocht in Friesland: pijn en woede. En binnen een dag is het schorremorrie herkend en opgespoord.
Black Lives Matter. Elk van ons, elk leven geldt, every human matters. Ook Black Lives. Zeker niet minder en bij mij thuis al vele jaren misschien nog wel meer.
Juist daarom doet het zo zeer.
Reageren? Graag! Mail naar jos.vannoord@omroepzilt.nl