Uitgesproken: In de steek gelaten
Juist in dat AZC van Sint-Annaparochie voelen ze die steekpartij van deze week zo verschrikkelijk. Ze vinden het echt heel erg.
Dat ik nog zei, tegen de vrijwilliger van Vluchtelingenwerk die me juist dat op het hart kwam drukken: laat zoiets dan weten!
Laat alle bewoners van dat AZC daar vanmiddag gezamenlijk met een spandoek gaan staan: ‘Sorry, Sint-Anne!’
Plaatsvervangende schaamte, om die paar ontspoorden die gingen steken.
‘Zich uitspreken durven ze van huis uit niet,’ zei die vrijwilliger. ‘Ze zijn beschaamd, komen uit oorlogslanden waar je nooit je mening uitspreekt, want dat is daar levensgevaarlijk. Dat zit er bij die vluchtelingen zo ingebakken.’
Al jaren pleit ik voor een individuele mentor, een persoonlijke coach, verplichte begeleiding voor elke asielzoeker. Liefst ook voor alle nieuwkomers uit niet-Europese landen.
Geloof mij nou, het is de enige weg. Ik weet dat zo zeker, door eigen ervaring.
Te vaak gaat het mis. Wij hebben geen idee over het land waar zij vandaan komen; zij hebben geen idee in welk land zij zijn terecht gekomen.
Echt aangekomen zijn de meesten nog nooit.
Drie jonge feestneuzen uit het dorp in een straatgevecht neergestoken door leeftijdgenoten uit het AZC. Een bloedbad.
‘Zo’n vreselijk incident’, schuttert burgemeester Waanders. ‘Over het algemeen zijn de contacten met het asielzoekerscentrum heel goed.’ Waanders is te kort van memorie. Geregeld is er onmin. Gedonderjaag met hangjeugd.
Verveling is het grootste probleem. Asielzoekers mogen niks. Willen liefst wat omhanden hebben, maar werken mag niet. Nederland, wantrouwig regeltjesland.
Nog zo’n feit: in naburig Sint-Jabik hebben we minderjarigen die de boel graag wat provoceren, beetje rellen op zo’n dorpsfeest…
Het is altijd maar een handjevol, zij verpesten het.
Maar toch: wie gaat er nou, als vluchteling, als gast in een ander land waar vluchtelingen met alle compassie worden opgevangen, naar een dorpsfeest met een mes op zak?
‘Jullie melden bij Omroep Zilt nooit eens iets over vluchtelingen die het heel goed doen’, verweet mij die vrijwilliger.
Ik zeg: geef niet de boodschapper de schuld! Een vliegtuig dat goed aankomt, is geen nieuws. Stort het toestel neer, dan vermelden we dat. De rol van de media is niet om over elk tijdig aangekomen vliegtuig te berichten. Draai de boel niet om!
Zo kijk ik ook altijd naar Opsporing Verzocht.
Ik zeg: waar je ook gaat, pas je aan. Voeg in. Wees je ervan bewust dat je gast bent. En belangrijker nog: gedraag je als zodanig.
In dat AZC woont hun eigen grootste vijand, soms raak ik juist daardoor wat ontmoedigd.
Schuif maar aan! Welkom: gast aan tafel! Eet maar lekker mee, met vork en mes. Wat moeten we dan in hemelsnaam met verdwaalden die gaan steken, aan andermans gastentafel?
Reageren? Graag! Email naar j.vannoord@omroepzilt.nl
