Henk woont hartje Franeker. Gister werd hij tachtig. Hoera! Na acht weken op de hartafdeling mocht hij naar huis, uit het MCL.
Bij Henk moest in deze ziekenfabriek een nieuwe hartklep worden geïmplanteerd. De tweede, in nog geen jaar tijd. De eerste was mislukt, raakte akelig ontstoken, geen fraai resultaat. Maar nu gaat het wel weer.
Doordat Henk na zijn tweede open-hart operatie nog wat moet aansterken en zijn Corrie ook niet meer de jongste is, blijkt zelfstandig boodschappen-doen soms lastig. De twee hebben fantastische buren, maar je wilt niet altijd een beroep doen op anderen. Geen nood: zij belden de bezorgservice van de Poiesz.
Maar toen het kratje met de boodschappen werd afgeleverd, zat het bestelde brood er niet bij, het toiletpapier ook niet en van de bestelde frisdrank enkel zo’n lullig miniflesje. Dus belde Corrie of dat broodje misschien nog kon worden nabesteld.
‘Nee mevrouw, daar beginnen wij niet aan!’ werd er aan de andere kant geroepen. Mooi is dat!
Ze kon dat brood wel in een nieuwe bestelling plaatsen, maar dan toch alleen bij weer minimaal veertig euro aan boodschappen.
Hallo, piepel van Poiesz: leuk hoor, zo’n honderdjarig jubileum met allerlei hupsakee en vooral veel autoriteiten, onze provinciecommissaris Brok natuurlijk voorop in de fanfare. Maar uiteindelijk zijn het toch heus de gewone dagelijkse klanten aan wie zo’n supermarktketen z’n bestaan volledig te danken heeft.
Koester die klanten dan! Onze autoriteiten, kan ik Poiesz verzekeren, die redden zich heus wel.
Henk en Corrie, lieve mensen. Toevallig weet ik uit eigen ervaring dat het heus geen feestje is, zo’n nieuwe hartklep. Ik moest er voor uitwijken naar Belgie, omdat alle bedden op de intensive care bezet waren met coronapatiënten, in de tijd dat ik, paar jaar terug, zelf aan de beurt was. In Hasselt kwam ik bij een innoverende Nederlandse cardiochirurg, die mijn hartklep minimaal invasief verving.
Uit de hele wereld komen dezer dagen hartspecialisten naar Belgie om bij hem dit nieuwste kunstje te leren. Via een piepklein gaatje hechtte de dokter in Hasselt de nieuwe bioklep er bij mij op een dinsdagmorgen in, hij deed er meteen een omleidinkje bij en de vrijdagmorgen daarna stond ik alweer in de frisse lucht. De volgende ochtend liep ik alweer achter m’n karretje door de supermarkt.
Friesland is prima, vooral de Friezen zelf vinden Friesland helemaal top. Ik zeg: wat minder zelfgenoegzaam mag wel. Er valt hier nog genoeg te leren, bij Friese supermarkten en evenzo in de Friese ziekenhuizen.
Reageren? Graag Email naar j.vannoord@omroepzilt.nl