UITGESPROKEN: Gekrenkte sneuneuzen
Langs deze weg wil ik als slachtoffer graag melding maken van jarenlang grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer. Daardoor zit ik met een levensgroot trauma. Ik mag dan met pensioen zijn, nog telkens breekt die onveilige werkomgeving mij op.
Die bazige bazen moeten eens ophouden de baas te spelen!
Ik was nog maar een broekie bij de krant, het moet 1970 zijn geweest. Had ik een doorwrocht artikel ingeleverd van vijftien A4-tjes toen de redactiebaas mij denigrerend toesnauwde, waar iedereen bij stond: ‘Waardeloos prutsstuk! Moet veel korter, de krant is niet van elastiek! We hebben de oneven kantjes weggegooid en warempel: nu past het.’
Luister hier naar de Uitgesproken column van Jos van Noord:
Van die grensoverschrijdende opdoffer heb ik nog steeds last van en ik ga mij daarom melden bij Mariette Hamer, onze rijkscommissaris voor onhebbelijk gedrag. Daarna loop ik meteen door naar Inge te Brake, de vertrouwensfunctionaris van de Nederlandse federatie van vertrouwenspersonen in het bedrijfsleven. Want nog schrik ik ’s nachts wel eens zwetend wakker en dan herinner ik mij vol angst het tirannieke optreden van die redactieproleet. Wat denkt zo’n arbeidsterrorist wel!
Ik zal die andere volkse krant maar eens bellen, dan heeft dat oersaaie linkse dagblad ook eens een lucratief verkooprelletje. Hoe ze ter redactie met mij omsprongen. De vernederingen! Soms moest ik nota bene nog koffie halen ook, voor oudere redacteuren. Dat soort kleineringen. De gruwelijke impact die dat op mij heeft gehad!
Door die angstcultuur heb ik een flinke knauw opgelopen. De wereld, waar ik als kwetsbare, angstige verslaggever na alle akelige beledigingen uiterlijk onbekommerd doorheen trok, draaide helemaal door. Van de krant kreeg ik na al die onveilige jaren niet meer dan een gouden handdruk, een dito speldje en een mooi pensioen, maar om nou te zeggen dat ik me tegenwoordig veilig voel…
In die veertig jaar ben ik alle schofferingen nooit helemaal te boven gekomen, bedacht ik mij deze week. Daar moet aandacht voor zijn, allicht een onderzoek.
De grensoverschrijdende opmerkingen van zo’n eindredacteur die mij eeuwig kwetste door mij toe te roepen: ‘Onze opdracht is de beste krant van Nederland te maken, het is hier de sociale dienst niet!’
Reageren? Graag! Mail naar jos.vannoord@omroepzilt.nl