UITGESPROKEN: Ambtelijke bezigheidstherapie
Langs deze mij sympathieke weg laat ik de burgemeester weten dat ik voortaan niet meer mee werk aan de verkiezingen. Voortaan ben ik als vrijwilliger dus niet meer beschikbaar om zitting te nemen in enig stembureau. Genoteerd?
Onze overheid lijkt wel gek geworden! De Belastingdienst beweert dat ik in 2022 heb geschnabbeld, door ‘bijverdiensten uit werkzaamheden’, bovenop mijn pensioen. Daarom kreeg ik opeens een aanslag Zorgverzekeringswet.
Als goedwillende burger schoot ik onze gemeente te hulp en was ik, zowel in Sint-Anna als in Ouwe Syl, tijdens de coronacrisis met veel zieken, inval-stembureaulid bij de gemeenteraadsverkiezingen – we zijn tenslotte op de wereld om mekaar te helpen, nietwaar?
De standaard-onkostenvergoeding van 130 euro per zitting wilde ik niet. Stuur maar naar 555 voor de Oekraine, zei ik. Maar dat moest ik zelf doen, beweerde het stadhuis en dus deed ik dat, beide keren.
Je denkt toch hopelijk niet dat onze pennenlikkers zo’n vrijwilligersvergoeding ontgaat!
Mankeerde het bij onze Belastingdienst niet aan elk gevoel voor de menselijke maat, dan moest ik er nog om lachen. Je kunt je wel ergeren, maar het is eigenlijk wel komisch ook.
Zo’n olijke karikatuur van onze inhalige roverheid: prutsende klerken die er nog niet eens in slagen om hun racistische toeslagenschandaal binnen de kortste keren recht te breien, omdat zij alleen wantrouwen kennen – let wel: we hebben het hier over onze overheid, die compleet van ons is en ons van dienst zou moeten zijn, dus niet omgekeerd!
Het lijkt ons Openbaar Ministerie wel, ook zo’n bastion van onvermogen, geen flauw benul wat er leeft onder de mensen.
Ruim een uur in de wachtstand bij de Belastingtelefoon – ‘alle medewerkers zijn nog in gesprek’ – maar toen: ‘Geen twijfel, meneer:
Gemeente Waadhoeke, stembureau.’ Dat was de bron van de onvoorziene aanslag, zei Suzy van de Belastingtelefoon. De lulligheid: samen hebben er even om gelachen.
‘Vraag is waarom de gemeente deze vergoeding heeft gemeld bij de Belastingdienst’, zei Suzanne. ‘Door u gemaakte kosten mag u sowieso in mindering brengen,’ zei ze. ‘En vrijwilligersvergoedingen door instellingen tot algemeen nut mag u aftrekken als gift’.
Onze belastingen gaan naar Kaag – ja-zij van de champagnevluchten met Nigair – en die stuurt daarvan een beetje naar het stadhuis van Waadhoeke, vanuit Franeker geven zij vrijwilligers dan een onkostenvergoeding en ze sturen meteen een briefje aan Kaag dat die vooral niet vergeet om daarover een aanslag op te leggen.
Hele kantoortorens vol ijverige ambtenaren zijn dag-in dag-uit bezig met het rondpompen van ons belastinggeld. Met de ene hand komen ze wat brengen, met andere halen ze het weer op.
De bureaucratische carrousel: overal zit belasting op, voor elke verklaring of vergunning moet je niettemin betalen, maar via toeslagen, uitkeringen, protocollen of kortingen kan dat, in sommige gevallen, alsnog in mindering worden gebracht, danwel teruggevraagd, of gevorderd.
Een absurde warwinkel met steeds meer afdelingen en subgroepen, waardoor op het laatst niemand meer weet hoe het zit, of waarvoor we nou eigenlijk betalen of betaald krijgen.
Ambtelijke bezigheidstherapie, probeer maar eens er ver van te blijven!
Reageren? Graag! Email naar j.vannoord@omroepzilt.nl
