Bildtse Bluf: “Bij ons eigen buurtonderzoekje werden we meteen binnengevraagd voor koffie”
Jonge Friezen trekken naar het Westen, terwijl steeds meer Randstedelingen naar het Noorden verhuizen. In Bildtse Bluf vertellen ze er zelf over.
Hoi Anneke,
In je laatste brief vroeg je naar mijn plannen, voor 2024. Naarmate je ouder wordt leer je minder te plannen. Wat daarbij helpt is de ontdekking, met de jaren, dat er van veel plannen ook steeds minder terecht komt.
Als je jong bent, zoals jij, dan is regeren vooruit zien. Wordt je wat ouder, zoals ik, dan kijk je ook wat vaker achterom. Wat is er van je plannen terecht gekomen?
Niet dat je in het verleden gaat leven, dat moet zeker niet. Maar je kunt soms terugkijken met enige ervaring en je dan realiseren dat veel dingen, problemen ook die planmatige oplossing vereisen, doorgaans van voorbij gaande aard zijn en, achteraf bezien, dikwijls de moeite van het plannen niet eens waard. Relativeren!
Zelf laat ik me graag verrassen, ook door mezelf.
Zo zijn we uiteindelijk ook naar Friesland gekomen. Tuurlijk hebben we tevoren goed rondgekeken, vanuit de Randstad zijn we herhaaldelijk huizen gaan bekijken, ook in Groningen en in Drenthe, maar de uiteindelijke beslissing voor Friesland was in een paar seconden genomen.
Daar was volstrekt niets aan gepland, het tegendeel eerder. We waren op weg om een huis te gaan bekijken in Engwierum, hadden er een afspraak met de makelaar en we gingen in Den Haag tijdig van huis om geen last te hebben van eventueel oponthoud op de Afsluitdijk – waar werkzaamheden toen al voor veel files zorgden.
Daardoor waren we veel te vroeg in Friesland en toen we richting Dokkum reden zagen we op de makelaarssite dat er ook nog een aardig huis te koop stond in Ouwe Syl. Zullen we daar dan eerst even langs rijden?
Zo zijn we uiteindelijk door toeval in Oudebildtzijl beland. We zagen dat mooie, vrijstaande huis, de landelijke ligging vooral, en wisten toen eigenlijk meteen al: dit is het. Waren we nog niet eens binnen geweest! Wat ook een goed gevoel gaf: bij ons eigen buurtonderzoekje werden we meteen bij buren binnengevraagd voor koffie. Die waren natuurlijk ook nieuwsgierig wie hun potentiële buren waren, net als wij!
Wat ik maar wil zeggen is: hier was van planning weinig sprake. Eerder van een puur toevallige samenloop van omstandigheden. Het heeft, denk ik, ook te maken met gevoelsantennes die je, zeker ook met de jaren ontwikkelt. Dat zal jij in Den Haag toch ook ervaren?
Je bestemming, noem het je lot, ligt vaak in een klein hoekje, waar je dat allerminst verwacht. En zo denk ik dan weer aan Homerus: het gaat niet om de bestemming maar om de reis! We zijn allemaal maar onderweg…
In Friesland zijn we aan een nieuwe, super interessante reis begonnen en we zijn dik tevreden in onze nieuwe woonomgeving. Mooie conclusie allicht om onze briefwisseling mee af te sluiten. Zullen we dat volgende week doen? Ik vond het in elk geval heel leuk, mooi en interessant om met jou hier elke week van gedachten te wisselen over onze ervaringen, gevoelens zelfs, op onze nieuwe woonplekken.
Tot volgende week, als we er een punt aan draaien, want zo mooi als het is: nu weten onze volgers het wel, toch?
Mooie jaarwisseling en grutte groetnis uit Ouwe Syl,
van Jos
Ha die Jos,
Wat mooi, die omschrijving over hoe jullie nu uiteindelijk op deze plek in Fryslân beland zijn. En, ik vind het geruststellend dat je het plannen nog verder los leert laten en leert relativeren naarmate je ouder wordt.
Nu moet ik wel zeggen ik was, en ben nog steeds, in vergelijking tot leeftijdsgenoten ook zeker niet de meest extreme planner. En al helemaal niet als het gaat over de lange termijn.
Als ik terugkijk heb ik in mijn leven tot nu toe ook meestal gedaan wat op het moment goed voelde. Zo geldt dat, parallel aan jullie verhaal over de verhuizing naar Fryslân, ook voor mijn verhuizing naar Den Haag.
Ik was langstudeerder en vele vrienden waren al van Groningen naar de Randstad verhuist. Steevast kwam elk jaar met bijvoorbeeld het vriendenkerstdiner de vraag: ja maar An, wanneer kom jij nou naar het westen?
En mijn antwoord was steevast: wanneer ik een reden heb om daarnaartoe te komen. Daarbij wist ik wel, en dat heb ik ook al eerder verteld, dat het moment er sowieso zou komen.
Dus, toen ik in 2020 zou afstuderen kwam er een kans voor een juridisch traineeship voorbij, in Den Haag. En dat werd het plan.
En er was geen plan B. Het voelde ook niet alsof dat nodig was. Plan A, was hét. Dus, toen ik in mei 2020 hoorde dat ik door de laatste selectieronde was gekomen was ik blij, maar niet extreem verrast. Het klopte gewoon.
Tegelijkertijd denk ik wel dat we als mensen onbewust wel altijd bepaalde doelen nastreven, ook nog naarmate je ouder wordt. Het kan natuurlijk in welke vorm dan ook. Van concrete doelen tot globale normen en waarden als leidraad.
Dat laatste herken ik nog wel heel sterk bij jou, bijvoorbeeld in je vurige wil om je leefomgeving te begrijpen en die af en toe met je scherpe blik en pen wakker te schudden. En ik zie het ook in het belang dat je hecht aan behoud en aan duurzaamheid.
Mijn doelen zijn concreter. Waarbij ik helemaal meega in je theorie dat dat ook bij deze levensfase hoort. Volgend jaar mag ik 30 kaarsjes uitblazen en dat is toch, gedeeltelijk door de maatschappij ingegeven, wel een oké, en nu? moment.
Ik heb scherp welke dingen ik nog wil meemaken. En in de go with the flow zullen die dingen bewust en onbewust leidend zijn in de keuzes die op verschillende momenten goed gaan voelen.
Eerder gaf ik al een tipje van de sluiter. De Randstad is niet mijn lange termijn woonplek. Daarvoor trekt het noorden me te veel. Dus dat zal dan zo’n leidraad zijn, gok ik.
Helemaal eens dat volgende week een mooi moment is om er in ein oan te breidzjen. Heel bijzonder en verrassend om op deze manier met jou te reflecteren op onze levens en levensfasen in deze twee leefomgevingen.
Voor nu ook voor jou een heel goed begin voor 2024 gewenst en, voor de één na laatste keer, de hertelike groetnis uit Den Haag,
van Anneke.
