Meer dan veertig jaar hielp Thomas Frijling om de Rypster Merke te organiseren. Maar een lintje voor al dat vrijwilligerswerk, daar bedankte hij donderdagavond voor.
Vrijdagochtend zet de 72-jarige Rypster gewoon weer mensen over met het fietspontje Keimpetille. Niet als Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Maar gewoon als Thomas.
Niet wat de organisatie van de kermis had verwacht, waarschijnlijk. Jarenlang zette hij zich in om de Rypster Merke te organiseren.
Om hem daarvoor te bedanken, werd hij donderdag naar de feesttent gelokt. “Toen hie de foarsitter in prachtich wurdsje foar my, foar 150 man publyk waard ik betanke. Fantastysk, natuurlik.”
“Allinnich toen sei de foarsitter: no ha’k noch wat”, vertelt Frijling. Achter hem dook burgemeester Waanders op. “Toen hie ik noch niks yn de gaten hear. Mar plotseling seach ik de amtsketting, en ik wit wat dat betsjut…”
Waanders begon haar verhaal, maar daar kreeg de Rypster weinig van mee. “Ik stie mei knikkende knibbels op dat poadium.”
“Beswyk ik ûnder de druk, of gean ik mysels folgjen en sis ik: dy slachrjemme op de kofje, dy hoecht fan my net”, vroeg Frijling zich af.
Het werd dat laatste dus. Hij nam de burgemeester even apart en vertelde haar dat hij het lintje niet hoeft. “Myn gefoel seit: ik ken gjin rangen of stânen.”
“Ik wol moarnier wekker wurde en sizze: ik bin Thomas en ik bliuw Thomas.” Hij ziet een onderscheiding dan meer als iets voor de hele organisatie. “Dat se my der dan út pikten, dat past my net.”