VIDEO: De Jonge Jan al tien jaar thuishaven: “Wij wilden onze kinderen hier laten opgroeien”

Kinderen met een verstandelijke beperking kunnen sinds tien jaar op Terschelling blijven wonen. Maar het wordt steeds moeilijker om personeel te vinden voor De Jonge Jan.

Toen Daan Terpstra geboren werd, was het al snel duidelijk dat hij een beperking had. Na veel onderzoek werd bij hem het Pierpont syndroom vastgesteld, een zeer zeldzame ziekte.

Toen een badgast vroeg aan moeder Alice Terpstra waar ze wakker van lag was dat duidelijk: de toekomst. “Er was hier niks. En ouders met een kind met een beperking gingen altijd weg.”

“Die gingen van het eiland. En voor iedereen is iets geregeld. Voor badgasten, voor de ouderen in de Stilen, voor gezonde kinderen, maar niet voor die van ons”, vertelt Terpstra.

De tip van de badgast was om als ouders je krachten te bundelen. En zo ontstond, door een collectief van ouders, de stichting Thuishaven De Jonge Jan.

Door een legaat van mevrouw Lieuwen van West kon vervolgens bij de bank een financiering verkegen worden, en kon de nieuwbouw in Formerum tien jaar geleden neergezet worden.

De coördinator van de Jonge Jan, Rolien van Duyvenbode geeft een rondleiding. “Dit is onze woonkamer. Hier ontbijten we ‘s morgens vroeg. Hier komen we om half vijf samen bij de koffie. En gaan we ‘s avonds met z’n allen lekker televisie kijken.”

In de grote woonkamer staan gezellige banken en stoelen. Op het aanrecht staat een zwart bord waar met krijt ‘Stamppot andijvie’ opstaat. “Iedere avond is er iemand die de kookdienst heeft en dus voor de hele groep de maaltijd gaat bereiden.”

Voor vijf mensen is De Jonge Jan hun thuis en vier komen op de dagbesteding en logeren. Om zo’n instelling op een eiland te runnen is wel een uitdaging.

“We zitten natuurlijk samen met thuiszorg, WadZorg, de buurtzorg. Allemaal hebben we begeleiders nodig die zorg kunnen leveren”, legt Van Duyvenbode uit.

“En ja, op een gegeven moment houdt het aanbod van het eiland op. Dus wij zijn druk bezig met mensen van de wal in te laten vliegen.”

Bijkomend probleem is de krapte op de huizenmarkt op Terschelling. “We hebben werknemers die van de wal hier willen komen wonen. Die vinden alleen geen huis.”

Voor de dagbesteding gaan ze wandelen, muziek maken en koffiedrinken. Maar ze krijgen ook opdrachten van de lokale ondernemers.

“We doen klusjes voor de pizzeria, daar gaan we pizzadozen vouwen, we gaan marshmallows rijgen en gaan we tassen bestikkeren”, somt Van Duyvenbode op.

Voor Alice Terpstra is het een droom die waar is geworden. “Er zijn nog meer broertjes en zusjes bij de andere gezinnen, bij ons een zoon.”

“En die willen ook hier opgroeien. Dus dit is wat wij altijd gewild hebben, waar we toen van droomden”, straalt ze. “Ja, daar zijn we hartstikke trots op.”