Nu de regenval records verbreekt, ondervinden boeren grote problemen bij het binnenhalen van hun oogst. Sijtsma & Zonen uit Franeker hebben de oplossing.
Zoveel hemelwater heeft Bauke Sijtsma maar een keer eerder meegemaakt. “Yn 1970 begûn it de sneon fan de Agrarische Dagen te reinen en it is noait wer droech west”, herinnert hij zich. “De skoalbern en militêren hawwe doe oan it ierdappel sykjen west en bieten dollen.”
Ook 2023 is een nat jaar. “It is fan de maitiid al begûn. Doe wie it hiel wiet. De struktuer wie net goed, dat wy ha it deryn prutst”, vertelt Sijtsma over de aardappels.
“Wy hiene tocht dat de natuer har wol herstelle soe, mei in moaie hjerst. Mar it is superwiet, onfoarstelber.” En dus hadden ze houden en keren om de aardappeloogst binnen te halen.
“Der sit aardich wat rot yn fan ‘t jier. Wy ha in soad wurk om it yn de skuorre allegear wat yn it fatsoen te krijen.” Een paar ton is dan ook verloren gegaan door de rot.
Bietenoogst
Ook de bietenoogst leek verloren. Maar toen de suikerfabriek bijna sluiten zou omdat er geen aanvoer meer was, hebben de mannen van Sijtsma het heft in eigen hand genomen.
Ze zijn op zoek gegaan naar een speciale machine. Een combinatie van een trekker en een keeper, met brede banden en veel minder gewicht. In Frankrijk vonden ze ‘Le Saint Bernard’. Met deze machine hebben ze de bieten kunnen dollen.
“De bieteroaier is op rups, en dy kin hiel lang trochgean. Dy goait de bieten yn dizze masine.” legt Sijtsma uit “Dy rydt oer it fjild nei it paad en krijt de bieten yn de keeper. We binne der wiis mei.”
Toekomst
Of het nu echt aan klimaatverandering ligt, daar wil Sijtsma niet aan. Maar extremer wordt het volgens hem wel. En dan zijn dit soort machines de toekomst.
“It is goed foar it behoud fan de struktuer fan de grûn. Troch swiere masines hat de struktuer bot te lijen hân”, vertelt hij “Dit is it nije systeem, dit is gewoan de takomst.”