
Wat een gewone zaterdagmiddag op recreatiepark Schatzenburg had moeten zijn, veranderde voor een inwoner van Dronryp in een bijzondere zoektocht met een hartverwarmend einde.
Een zwart-witte poes, aanhankelijk en hongerig, trok zijn aandacht. Wat begon als een ontmoeting uit zorg, eindigde in een emotionele hereniging na twee jaar vermissing.
De Rypster zag de poes zaterdag rondlopen op het recreatiepark tussen Dronryp en Menaam. Het dier was vriendelijk, maar zat onder de teken. Hoewel hij de poes die dag fotografeerde verdween het dier de volgende dag uit het zicht.
De twijfel liet hem niet los, en samen met zijn dochter Carmen keerde hij dinsdag terug. Dit keer vonden ze de poes opnieuw. Het dier was uitgehongerd en at gulzig de meegebrachte kattenbrokjes op.
Om de herkomst van de poes te achterhalen, schakelde dochter Carmen de hulp in van de dierenambulance Waadhoeke

Een scan onthulde een chip, maar leek aanvankelijk geen bruikbare informatie op te leveren. Tot onderaan de gegevens ineens een naam en telefoonnummer verschenen: die van de bazin.
Ook de naam van de poes, Daisy, stond vermeld. Toen de medewerker belde, klonk aan de andere kant van de lijn een verbaasde en emotionele reactie: “Leeft poes nog?”
Daisy was al twee jaar vermist uit Sneek. Haar baasje had na vele oproepen op Facebook de hoop vrijwel opgegeven.
Hoe Daisy in Schatzenburg terecht was gekomen, blijft een mysterie. Een voorbijgangster in een scootmobiel meldde dat ze het dier sinds twee maanden voerde, maar van haar lange omzwerving wist niemand iets.
Dezelfde avond brachten Aise en Carmen de poes naar Sneek, waar een ontroerde bazin haar lang verloren huisdier in de armen sloot. Even later volgde een filmpje: Daisy lag tevreden te spelen, alsof ze nooit was weggeweest.