Al bijna 40 jaar reist Jan Hofstra de Engelse en Schotse voetbalstadions af. Want de sfeer daar voelt als thuiskomen voor de Rypster.
Zijn passie begon al jong. “Ik wie 14, toen lêsde ik ferhalen oer it Ingelske fuotbal. Dy tradysje, dy passy, dy histoarje. Dat pakte my.”
Ondertussen is hij een echte groundhopper. “It is in passy fan in soad Ingelske supporters om oait ien wedstriid te sjen yn elk stadion fan in profklup”, vertelt Hofstra. “Dat is in passy dêr’t ik foar gean.”
Sinds 1986 is hij bezig met zijn rondtocht langs alle stadions. Hij heeft alle 92 profclubs gehad. En sommigen vaker: na de stadionramp in ’89 moesten veel nieuwe stadions gebouwd worden.
“Toen dy klups in nij stadion krigen bin ik der noch in kear west”, vertelt Hofstra. Hij zit al dik over de honderd dus. Hij voelt zich ondertussen dan ook echt thuis in het land.
“Je merke gewoan dat de mienskip mear ferweven is yn de fuotbalklups as yn Nederlân. Om ien oft oare manier lûkt my dat.”
“At ik yn Ingelân bin merk ik gewoan: ik kom thús. It fiel gewoan fan, ‘hjir moat ik wêze’.”
Maar verhuizen, dat doet hij nog niet. “Dêr ha ik wol neitocht. Oan de iene kant, ik leef yn Ingelân. Ik sjoch elke dei op de site fan de BBC om it te folgjen.”
“Mar myn roots lizze hjir yn Fryslân. Dy kin ek ek net loslitte. Dus eigenlik wenje ik mei ien foet yn Fryslân en ien yn Ingelân en Skotlân.”
Dus gaat hij regelmatig weer eens naar Engeland. Met alleen een trein- of vliegticket op zak, en dan proberen weer een club te zien die hij nog nooit eerder zag.
Soms staat hij dan wel voor een uitverkocht stadion. “Dan is it myn sport om toch binnen te kommen. Oant no ta lukte it altyd.”
Hofstra heeft zijn belevenissen nu beschreven in het boek Groundhopper Bull. “Ik wie al ferhalen oan it skriuwen oer myn famylje”, vertelt Hofstra. “Toen seinen se dat ik wol leuk skriuwe koe.”
“Toen tocht ik, ik kin ek wol ferhalen skriuwe oer it fuotbal. Dat is in bytsje út de hân rûn”, lacht Hofstra.