Na drie jaar gaat Caroline van de Pol Terschelling verlaten. Trots is ze, dat ze burgemeester van Castricum wordt, maar ook geƫmotioneerd.
“Het was zo’n bizarre avond”, vertelt Van de Pol. Terwijl de raad vergaderde over haar toekomst, kreeg ze telefoon uit Castricum. “Je bedenkt het niet.”
De vergadering op Terschelling blijven voorzitten was toen niet meer mogelijk. “Dan ontploft je telefoon. Maar ik moet ook mijn kinderen informeren, mijn broers.”
“Niet naar bedoeld naar onze raad, maar het ging gewoon echt even niet”, zegt de burgemeester.
De vacature in Castricum kwam toevallig voorbij. “Ik was niet op zoek naar een ander ambt”, zegt Van de Pol. Tot iemand haar tipte.
“Toen dacht ik, ja, dat is toch ook wat”, zegt Van de Pol. “Eigenlijk komt het een halfjaar te vroeg.”
Maar een gemeente die zo goed bij haar past, daar zijn niet veel van. “Over een halfjaar is die vacature weg.”
Ze is dan ook blij dat de Noord-Hollandse gemeente haar wil hebben. “Heel blij, ook heel trots. Maar ook wel met wat pijn in het hart”, besluit Van de Pol.