
Foto: Omroep Zilt, Lennard Geerts
Waar kun je met je verdriet heen? Arjan Berkhuysen en Anemoon Elzinga van Terschelling verloren hun zoon Mees vier jaar geleden door een ongeluk.
Mees werd maar 16 jaar jong. In de loop van de tijd hielp het hen te wandelen door de Terschellinger natuur. Het resulteerde in een rouwpad. Deze zaterdag wordt het pad geopend. Op de sterfdag van Mees.
Het rouwpad loopt door het bos, over strand en door de duinen van Terschelling en is 75 kilometer lang. Iedereen kan het lopen op de manier die ze zelf willen. De initiatiefnemers hopen dat het mensen helpt om hun verdriet vorm te geven, zoals het hun soms ook heeft geholpen.
“Wandelen hielp ons, als je in rouw bent lukt er soms niet zoveel”, vertelt Anemoon Elzinga. “Je bent gewond. Wat wel lukte was gewoon een stap zetten, en nog een stap, en nog één.”
Rouw is ook niet te vergelijken. Het kan volgens het Terschellinger stel om van alles gaan.” Er is geen leedladder van wat erger is dan het andere “, volgens Arjan Berkhuysen.
Voor de een is het verlies van een baan heel ernstig, de ander kan rouwen om een scheiding. Dat maakt niet uit, volgens beide. Al is het verlies van een kind wel een van de ergste dingen in het leven. Berkhuysen: “Je komt er nooit overheen, maar je moet het leren dragen.”
Het wandelen helpt, omdat bij rouw je hele lichaam daarin meedoet, zegt Anemoon Elzinga.” Als je gaat wandelen kan het een beetje uit je lijf zakken.
“Het is nu vier jaar geleden dat het fatale bericht kwam dat hun zoon Mees een ongeluk had gekregen op het eiland. Hij werd aangereden en overleed in het UMCG.
De eerste tijd was chaotisch; er kwam heel veel over hen heen. Veel mensen kwamen langs, iedereen stond om de familie heen.” We werden gedragen, delen ging als vanzelf. Het was het verdriet van iedereen “, denkt Anemoon terug.

Het zaadje voor het rouwpad werd achteraf al geplant, al dachten ze daar toen helemaal niet aan. Maar de rouwstoet naar het strand was, zegt Anemoon, misschien wel de eerste stap naar het rouwpad.
Wandelgids met verhalen
Bij de wandelingen op het rouwpad is een hele wandelgids gemaakt. Daarvoor is Babet te Winkel gevraagd. In deze gids staan verhalen over de omgeving maar ook inspiratie voor eenvoudige rituelen bij verlies. Bijvoorbeeld over de markante boom op het duin bij het meertje van Hee. Winkel houdt zich sinds de dood van haar moeder op jonge leeftijd bezig met rouw en schreef er ook een boek over.
Het rouwpad wordt op zaterdag 1 maart officieel geopend in een besloten gezelschap. Daarna is het voor iedereen te bewandelen, al is dat ook zonder rouw mogelijk. De route gaat over bestaande wandelpaden.
Voor Anemoon en Arjan is 1 maart een bijzondere dag. Het is de dag dat ze exact 4 jaar geleden dat ene bericht kregen dat je niet wilt krijgen.
Dat het pad op dezelfde datum wordt geopend is aan de ene kant mooi zeggen ze. Maar ook wel zwaar zegt Arjan. “Het is een dag om te treuren maar ook om te vieren. Het is een intense dag.”