Een charmante boef (1): Hoe Nol Roelevink al dertig jaar van geen opgeven weet
Velen zijn door hem benadeeld en zijn naam wordt vaak verbonden aan fraude en oplichting. Wat drijft hem? “Een ondernemer gaat altijd door”, zegt hij zelf. Omroep Zilt brengt een drieluik over de handel en wandel van Nol Roelevink.
“In de gevangenis is er een duidelijke hiërarchie. Onderaan staan de verslaafden en verkrachters. Daarboven staan de kleine drugsdealers, de zzp’ers van de criminaliteit. Dan heb je de bankrovers en ontvoerders, en helemaal bovenaan staan de witteboordencriminelen – daar hoorde ik bij”, vertelt Nol Roelevink.
In 2011 zat de nu 55-jarige Harlinger ondernemer bijna drie maanden vast in de Leeuwarder gevangenis De Marwei. Door curator Tjitze Pasma, die hem achter tralies liet zetten op verdenking van faillissementsfraude.
Maar zijn verblijf in De Marwei was een “fantastische tijd”, blikt Roelevink terug. “Ik vertelde niemand wat ik had gedaan, maar iedereen had het wel in de krant gelezen. Ze dachten dat ik ergens nog wel miljoenen euro’s zou hebben liggen.”
Op een gegeven moment zat hij met de grote jongens aan tafel. Onder hen een forse Turkse man die weinig zei. “Ik vroeg hem: ‘Jij weet waarom ik hier zit, maar waarom zit jij hier? De wildste geruchten gaan hier rond.’”
“Hij wilde er niet over praten, maar uiteindelijk zei hij: ‘Ik heb eigenlijk niets gedaan. Ik stond aan de overkant van de straat te kijken naar een bankoverval. Daarom zit ik hier, onschuldig.’ Ik vroeg: ‘Daar kun je toch niet voor opgepakt worden? Heb je eerder vastgezeten?’ Hij antwoordde: ‘Ja, voor een bankoverval.’”
- Lees hier deel 2: “Fraudezaken staan bij justitie onderaan de ladder”
- Lees hier deel 3: “Over een jaar ben ik weer met iets bezig, en het zal succesvol zijn”
Niets is wat het lijkt
Het is een anekdote die Roelevink niet alleen vertelt voor de aardigheid. Hij lijkt er vooral mee te willen zeggen dat niets is wat het lijkt, en dat wie eenmaal een stigma krijgt, er maar moeilijk van afkomt. Voor veel mensen staat de reputatie van Nol Roelevink namelijk al vast: een fraudeur en oplichter die met allerlei handeltjes anderen benadeelt, terwijl hij het zelf breed laat hangen.
Al ruim dertig jaar stort Roelevink zich met tomeloze gedrevenheid in steeds nieuwe projecten, zowel voor de ondernemerswereld als voor de consumentenmarkt: van meubels en gietvloeren tot vastgoed, verzekeringen en zakelijk advies.
Hoewel hij in die tijd geniet van een luxe levensstijl en een indrukwekkend wagenpark met Aston Martins, Porsches, BMW’s en Range Rovers, laat hij ook een spoor van faillissementen achter, met gedupeerde klanten, miljoenen euro’s aan onbetaalde rekeningen en onvoltooide projecten.
Talloze krantenartikelen onderstrepen dit beeld, en zelfs tv-programma’s als Kassa en onlangs nog Dossier Opgelicht?! schenken landelijke aandacht aan de problemen die hij met zijn failliete bedrijven heeft veroorzaakt.
Het meest recente faillissement is van het vloerenbedrijf De Gietvloer Meesters, dat hij samen met zijn schoonzoon Coen Eeltink runde. Toen dit bedrijf afgelopen februari failliet ging, bleven klanten en onderaannemers met lege handen achter, terwijl er op het dure wagenpark van vooral leaseauto’s niets te verhalen viel.
Faillissementscurator Sylvain Caris kon met de veiling van slechts één BMW zo’n vijfduizend euro binnenhalen, tegenover een torenhoge schuldenlast van 3,5 miljoen euro – waaronder ruim 1,5 miljoen voor de fiscus en nog eens 2 miljoen voor 166 schuldeisers. Dit zijn onder andere klanten die duizenden euro’s aanbetaalden zonder ooit een vloer te hebben ontvangen, en onderaannemers die wel werk verrichtten, maar nooit zijn uitbetaald.
Roelevink en zijn schoonzoon wijten het faillissement van De Gietvloer Meesters aan slecht werk van onderaannemers en gestegen materiaalkosten. Negatieve publiciteit zou het bedrijf verder de das om hebben gedaan.
De curator onderzoekt echter nog of er niet meer aan de hand is en of er mogelijk geld is weggesluisd. Beide mannen moeten opheldering geven over onverklaarbare afboekingen van zo’n 285.000 euro en forse contante geldopnames van in totaal meer dan 175.000 euro.
Hoor en wederhoor
Richting journalisten blijft hij uiterst terughoudend. Als de redactie van Dossier Opgelicht?! verhaal komt halen in Harlingen, geeft Roelevink niet thuis. De doorgaans welbespraakte ondernemer is dan ineens op zijn hoede.
“Tot nu toe heb ik gemerkt dat journalisten niet geïnteresseerd zijn in de waarheid”, zegt hij. “Ze willen gewoon het beeld neerzetten van een boef in Harlingen die mensen oplicht en er telkens mee wegkomt. Stel dat na een gesprek met mij blijkt dat het verhaal helemaal niet zo sappig is, en ik misschien helemaal geen grote boef ben?”
Met Omroep Zilt wil hij wel aan tafel, op voorwaarde dat hij zijn kant van het verhaal kan vertellen. De omroep onderzoekt zijn volledige zakelijke loopbaan, spreekt met tal van gedupeerde klanten, voormalige zakenpartners, kennissen en andere betrokkenen, en legt Roelevink de feiten en beschuldigingen voor die zich de afgelopen jaren rond hem hebben opgestapeld. Tegelijkertijd krijgt hij voluit de gelegenheid om zijn perspectief te delen. Hoor en wederhoor.
Zo belandt Zilt op een zomermiddag via een eenvoudig klapdeurtje aan de Voorstraat, de winkelstraat van Harlingen, in de serene achtertuin van Nol Roelevink. We nemen plaats in de tuin en beginnen het gesprek over zijn nieuwste vloerenbedrijf, Vloeren Van Nu, dat zijn schoonzoon Coen kort voor het faillissement van De Gietvloer Meesters oprichtte. Met dit bedrijf wilden de twee doorgaan met de verkoop van gietvloeren en pvc-vloeren aan klanten door het hele land.
Maar Vloeren Van Nu ging al snel ter ziele toen domeinnaambeheerder SIDN de website in april offline haalde. Dat was een gevolg van de Kassa-uitzending over De Gietvloer Meesters in februari, die leidde tot aangiftes van meerdere boze klanten bij het Landelijk Meldpunt Internetoplichting.
“De politie heeft die meldingen onderzocht, en concludeerde al na een paar dagen dat er geen sprake was van fraude”, legt Roelevink uit, terwijl zijn vrouw de buitentrap afdaalt en ons koffie serveert. Op zijn mobiel toont hij e-mails van de politie die dat onderbouwen.
“De aangiftes werden al na drie, vier dagen ingetrokken, maar SIDN kreeg die intrekkingen niet door.” Ondanks dat Vloerenvannu.nl tot op vandaag offline blijft, wil Roelevink ook hier maar zeggen dat niets is wat het lijkt te zijn.
‘Nol of Jacob maakt niet uit’
Hij erkent dat er problemen waren met vloeren die slecht of helemaal niet gelegd zijn, maar probeert dit te relativeren. “We hebben in vijf jaar tijd zo’n 1600 vloeren gelegd en de foutmarge is altijd zo’n 6 tot 8 procent”, legt hij uit. Hij stelt bovendien dat de meeste klachten inmiddels zijn opgelost, met ongeveer 900.000 euro aan reparaties.
Volgens hem zijn er echter ook klanten die een zo hoog mogelijke claim indienen, zelfs als zij een vloer hebben gekregen. Door het faillissement kunnen klanten met klachten nu echter niet meer geholpen worden.
Op Facebook hebben honderden van hen de afgelopen jaren hun ervaringen gedeeld in twee groepen die door gedupeerden zijn opgezet. Daar wisselen ze verhalen uit over de verkopers en vloerenleggers, waarbij Roelevink steeds wordt genoemd als de grote man achter de schermen.
Zelf stelde hij zich bij klanten altijd voor als Jacob. “Of het nou Nol of mijn tweede naam Jacob is, maakt niet uit. Mensen die me goed kennen, noemen me Nollie.” Toch geeft hij toe dat hij Jacob gebruikt om de negatieve associaties die aan de naam Nol Roelevink kleven te vermijden.
“In die Facebookgroepen zitten alleen al bijna honderd Harlingers die bij ons nog nooit een vloer gekocht hebben”, voegt hij toe. “En ook mensen uit Franeker, waar ik geboren ben. Dus er zitten mensen bij die ik gewoon ramptoeristen noem.”
In deze hoek van Friesland kent iedereen Nol Roelevink wel. “Ik was een goudhaantje. Als je succesvol bent, zoals ik toen ik op mijn dertigste multimiljonair was, dan val je op. In die tijd was het bijzonder om in een dure auto rond te rijden.”
“Na mijn eerste succes, toen ik mezelf een paar ton aan dividend kon uitkeren, kocht ik een nieuwe Aston Martin. Mensen kwamen speciaal langs mijn huis in Franeker om de auto te bewonderen. Ik heb er zelfs een keer een jongen voor z’n zestiende verjaardag in rondgereden. Ik werd gevierd, en ik liet mensen ook meevieren. Als je zo in de picture staat, dan begrijp je wellicht beter waarom iedereen erop springt als het misgaat.”
‘Ik wilde geld verdienen’
Nolke Jacob Roelevink omschrijft zichzelf als een “optimistische realist”. Een rijk gezegend familieman met vijf kinderen, die geen angst kent en van avontuur houdt. Hij groeide op in een ondernemersgezin. Vader Paul (overleden in 2022) had een containertransportbedrijf in de Harlinger haven, moeder Lucia een schoonheidssalon in Franeker.
Ondernemen zat er bij Nol dus al vroeg in. “Een goed leven voor je gezin, jezelf kunnen redden, dat wil toch iedereen? Wat is er nou mooier dan dat?”
Een studie overheidsmanagement aan de Thorbecke Academie maakt hij niet af. Hij stapt over naar een rechtenstudie, die ook onvoltooid blijft. “Ik wilde geld verdienen, maar als advocaat krijg je alleen betaald voor de uren die je maakt.”
Voor Roelevink is dat niet genoeg, dus in 1990 stapt hij op 21-jarige leeftijd in de wereld van multi-level marketing. Dit verdienmodel, overgewaaid uit de Verenigde Staten, werkt op basis van producten die van persoon tot persoon worden doorverkocht. “Je verdient aan je eigen verkoop, aan de verkoop door je netwerk én je hebt een passieve vorm van inkomen over de omzet van alles”, vertelt Roelevink.
Dit piramide-achtige verdienmodel, ook wel netwerkmarketing genoemd, zet in Nederland voet aan wal met vertegenwoordigers zoals Pieter Monsma, een Friese ondernemer en trainer die bekend staat om zijn sterke overtuigingskracht. “Die jongens verdienden gewoon twee, drie ton per jaar.”
Via Monsma raakt Roelevink betrokken en begint hij in zijn eigen omgeving water- en luchtfilters te verkopen voor het Amerikaanse bedrijf National Safety Associates (NSA). De unieke filters van de NSA zouden kraanwater zuiveren en de lucht in huis schoner maken. Later verkoopt hij voor NSA ook het voedingssupplement Juice Plus, dat belooft de voedingswaarde van groenten en fruit in een handige capsule te leveren.
Roelevink maakt zo’n succes dat hij uiteindelijk doorgroeit tot National Marketing Director. “Dat was de hoogste functie die je kon hebben in Europa. Ik had bijna 2500 verkopers in mijn organisatie en vloog continu naar andere landen.”
Daarnaast organiseert hij bijeenkomsten en trainingen over netwerkmarketing. “Een mijlpaal was een training die ik gaf aan een paar duizend mensen in de Ahoy. Ik heb er veel van geleerd: doelen stellen, niet janken, maar gewoon doorzetten en anderen motiveren. Die Amerikaanse mentaliteit sloot goed aan bij hoe mijn ouders me hadden opgevoed: een ondernemer gaat altijd door.”
Netwerkmarketing staat echter bekend als een ‘scam’: een dubieus systeem waarbij veel mensen verlies maken, omdat het vooral draait om het werven van klanten die meedoen aan het doorverkopen van een product, en het doen van torenhoge beloftes. Het grootste deel van de bonussen gaat naar een klein aantal topverkopers bovenaan de piramide.
Ook hier blijven mensen zitten met onverkochte NSA-waterfilters. “Je kon een goede omzet draaien, maar je moest er wel wat voor doen”, zegt Roelevink. Hij ontkent dat het om een piramidesysteem gaat. Volgens hem gaat het in de kern om productverkoop, het liefst via vrienden en kennissen, die het eerst uitproberen en het dan vervolgens zelf verkopen.
Terwijl Roelevink in Europa de NSA-producten slijt, ligt het bedrijf in Amerika onder vuur. Het Amerikaanse ministerie van Justitie klaagt in 1993 NSA aan voor misleidende verkoopmethodes. Jarenlang onderzoek levert echter onvoldoende bewijs op dat het een illegaal piramidesysteem is.
‘We werden groter en groter’
Ook in Friesland maakten in de jaren negentig verschillende piramidespelen slachtoffers. Zo komt begin 1997 aan het licht dat zo’n tweehonderd Harlingers zijn benadeeld door het geldspel Pecunia van Tjalling Sloot, een toenmalig bankmedewerker van ABN Amro. De Harlinger politiechef Herman Olijerhoek richt dan zelfs een Meldpunt Piramidespelen op, waar in totaal 686 gedupeerden werden geregistreerd.
Kort daarna, in augustus 1997, zijn Tjalling Sloot en Roelevink de samenwerking aangegaan in een nieuw project. Ze richten de Socrates Lifestyle Sociëteit op, een exclusieve businessclub waar ze tal van cursussen, trainingen en excursies aanbieden aan ondernemers, die voor een lidmaatschap vierduizend gulden per jaar neerleggen.
“Het concept was dat je eens in de maand mensen waarde biedt”, legt Roelevink uit. “Je huurt dan gekwalificeerde sprekers, zoals een beursgoeroe, en zorgt daarna voor een groot feest met een dj en een lopend buffet op een mooie locatie.”
De Society Lifestyle Sociëteit blijkt echter een soort kaartenhuis te zijn, waarbij de financiële risico’s worden afgeschoven op franchisenemers die soosleden moeten werven. De club raakt verwikkeld in juridische problemen en gaat failliet in 1998. Maar dan is Roelevink al niet meer betrokken en op weg naar een nieuw avontuur.
Hij begint een eigen verzekeringskantoor, Euro Consultants Noord, dat succesvol wordt door de verkoop van lijfrentepolissen. Deze spaarpolissen waren populair omdat ze fiscaal aftrekbaar waren en later een lijfrente-uitkering gaven. Roelevink verkoopt ze als tussenpersoon voor de grote verzekeringsmaatschappij Stad Rotterdam (die in 2000 door Fortis werd overgenomen) en verdient daar goed mee.
Normaal krijgt een tussenpersoon jaarlijks provisie uitbetaald voor een periode van vijf jaar, maar Roelevink krijgt het voor elkaar dat Stad Rotterdam hem in één keer het grootste deel van het provisiebedrag voor vijf jaar uitkeert.
Euro Consultants Noord begint met vijf werknemers en heeft binnen twee jaar honderd verkopers op de weg. “Het was ongelooflijk. We werden groter en groter. We kochten een kantoorgebouw naast het politiebureau in Heerenveen, mijn vader had ik aangenomen om de binnendienst te doen. In onze hoogtijdagen hadden we 460 man personeel en een jaaromzet van 130 miljoen euro. Ik was de grootste omzetgenerator voor Fortis.”
Hij beweert bij de verzekeraar veel contact te hebben gehad met oud-verzekeringsman en voormalig voetballer Theo van Duivenbode. Maar die zegt tegen Omroep Zilt stellig nog nooit van Nol Roelevink gehoord te hebben. “Dat zal wel te maken hebben met mijn reputatie”, reageert Roelevink.
‘Een mooie exit’
Roelevink voelt in die jaren de wind in zijn rug en breidt zijn activiteiten uit. “Ik kocht meer huizen aan om in te handelen, dat deed ik er een beetje bij, als hobby. En ik ging investeren in andere bedrijven.” Naar eigen zeggen krijgt hij een droomaanbieding via een zakenbank op de Zuidas om verzekeraar Conservatrix over te nemen.
“Met mijn verkoopteams konden we daar eigen producten lanceren en wel 500 miljoen euro omzet draaien. Binnen enkele jaren naar de beurs – dat was altijd mijn ondernemersdroom, een mooie exit.” Maar de deal met Conservatrix mislukt wanneer de bank zijn financieringsaanbod intrekt.
In de zomer van 2002 slaat het noodlot toe. Als hij met zijn vrouw een paar dagen aan het uitwaaien is op Vlieland, leest Roelevink in de krant dat het kabinet-Balkenende de spaarloonregeling wil beëindigen en de populaire belastingvoordelen wil afbouwen.
Al snel stromen de annuleringen binnen en regent het telefoontjes van ongeruste klanten. Om hen gerust te stellen, stuurt Roelevink een “bloementeam” langs bij bedrijven. Toch blijven de opzeggingen in hoog tempo doorgaan, tot duizenden per maand.
Wanneer de verzekeraar voor al die opgezegde polissen een deel van de provisie terugvraagt, is het geld al uitgegeven. Volgens Roelevink aan de bedrijfsvoering. Hij verplaatst vervolgens een deel van zijn activiteiten naar een bv in Harlingen, terwijl zijn vader Paul samen met een medevennoot een doorstart van het verzekeringsbedrijf maakt onder de naam Life Concept Brokers.
Maar deze poging faalt, omdat verzekeraars hun polissen niet willen overhevelen naar deze nieuwe vennootschap zolang Roelevink zijn schulden niet aflost.
‘Kantelpunt van mijn reputatie’
Een bankroet is niet te vermijden. Op 1 mei 2003 wordt Euro Consultants Noord failliet verklaard. De schuldenberg van het kantoor loopt op tot ruim 4,5 miljoen euro. Grootste schuldeisers zijn verzekeraars Stad Rotterdam (ruim 1,7 miljoen) en Hooge Huys (bijna 1 miljoen). Als faillissementscurator wordt advocaat Tjitze Pasma uit Harlingen aangesteld. Hij bijt zich helemaal vast in de zaak.
“Ik maakte één grote fout toen ik bij Pasma langs moest”, vertelt Roelevink. “Ik had net een nieuwe Porsche Targa gekocht en zette die pontificaal voor zijn kantoor aan de Noorderhaven. Uiteindelijk moest ik nog acht keer terugkomen, en heeft hij al het personeel geïnterviewd. Dan krijg je later altijd te horen wat er zogenaamd niet goed ging en wat ik allemaal verkeerd zou hebben gedaan.”
In een tussentijds faillissementsverslag noteert Pasma dat Roelevink de teloorgang van zijn bedrijf vooral toeschrijft aan Den Haag, terwijl hij zelf een flamboyant leven leidt. Deze levensopvatting, met luxe auto’s, een dure Harley Davidson, een motorjacht en diverse renpaarden, heeft volgens de curator aanzienlijke bedragen uit de vennootschappen onttrokken en het bedrijf de das omgedaan.
Hoewel Roelevink zegt dat dit allemaal met privégeld is aangeschaft, vermoedt Pasma faillissementsfraude. Hij laat het moederbedrijf van Roelevinks bv’s, Leffert Beheer, in september 2003 failliet verklaren. Ook voor het bedrijf van zijn vader, Life Concept Brokers, vraagt hij faillissement aan. Dit bedrijf laat een schuld van drie ton achter.
Maar Roelevink heeft Nederland dan in de tussentijd al verlaten. In juli 2003, ruim twee maanden na het faillissement van zijn verzekeringskantoor, vertrekt hij met zijn gezin naar Zuid-Afrika.
“Pasma zei in de Leeuwarder Courant: ‘De oplichter is gevlogen’. Dat was het kantelpunt dat mijn reputatie definitief heeft geschaad”, aldus Roelevink. “Maar het klopte niet.”
Vader Paul, met wie zijn relatie door de problemen rondom het faillissement ernstig bekoeld raakt, neemt in een interview met AssurantieMagazine nadrukkelijk afstand van zijn zoon. Ook hij zegt dat Nol de benen had genomen naar Zuid-Afrika. “Mijn vader was overspannen toen hij dat zei. Dat was jammer, want ook daardoor werd ik neergezet als een gevluchte oplichter.”
Zelf stelt Roelevink zijn verhuizing naar Zuid-Afrika voor als een plotselinge mogelijkheid die zich aandiende via een familielid. “Ik zei tegen mijn vrouw: ik zou daar zo kunnen wonen, in alle rust. Dan vlieg ik eens per maand terug naar Nederland om mijn zakelijke contacten te onderhouden.”
