Vlieland is alvast op zoek naar nieuwe hulpverleners. Op de Hulpverleningsdag proberen ze nieuwe eilanders enthousiast te maken, als de oude garde het stokje straks moet overdragen.
“Je ziet veel mensen die toch niet weten wat er op het eiland speelt”, vertelt Leo Hans Sterenberg van de gemeente.
Op de Hulpverleningsdag, waar de Vlielander hulpverleners een kijkje geven in hun werk, merkt hij dat er nog veel te leren valt. “We hebben vier ambulances, zegt men. Het zijn er maar twee.”
Dinsdag nog kwamen veel Vlielander hulpverleners in actie bij de brand in Eureka. Al het materiaal was woensdag ook te zien.
“En de mensen”, zegt Sterenberg. “Ik zie sommige walletjes al onder de ogen verschijnen.”
Veel van hen zijn vrijwilligers. Iedereen, op de politie en ambulance na, zelfs. “Iedere dienst heeft toch vrijwilligers nodig”, zegt Sterenberg.
Op de Hulpverleningsdag proberen ze dan ook nieuwe mensen te interesseren. “We zijn natuurlijk afhankelijk van de nieuwe eilander. En die weet soms niet wat er allemaal te koop is, en wat we als eilanders eigenlijk moeten kunnen.”
Over een paar jaar is er namelijk hard nieuwe aanwas nodig. “Ik ben niet de jongste, maar ook niet de oudste”, constateert Sterenberg. “Onze tijd gaat er wel aankomen.”
“Met een jaar of vijf gaan er toch aardig wat mensen met pensioen. Dan moeten ze die oefening en de skills hebben. Dat leer je niet in een jaar, daar moet je ervaring mee krijgen.”
Er is woensdag vooral veel bekijks voor de ambulancehelikopter. “Eigenlijk zijn we een vliegende ambulance”, vertelt Marcel van Strijland. Hij is verpleegkundige op de helikopter.
Hoewel een eiland ver weg voelt, ben je sneller in het ziekenhuis dan menig slachtoffer op het vasteland. “Binnen een halfuur kan je in het MCL zijn, aan de wal moet je dat maar zien te halen.
“Als je niet lekker wordt, kan je het beter op een eiland doen”, grapt Van Strijland. “Maar misschien kan je ook beter vakantievieren.”